Bevallingsverhaal

Nou het heeft even geduurd maar hier is dan mijn bevallingverhaal

Poging nummer 2 gisteravond had ik mijn verhaal bijna af toen ik een error kreeg

Zaterdag 17 april werden de voorweeën een stuk heftiger en dachten dat het wel door zou zetten s’avonds maar even de vk gebeld die wilde wel even langs komen omdat ik al weken met voorweeen liep en ik 1 cm ontsluiting had zins 2 weken toen de vk bij me was deed ze een inwendig onderzoek en voelde dat ik 2 cm ontsluiting had en omdat de voorweeen niet doorzette en weer afzakte ging ze me strippen nou na het strippen werd het allemaal weer wat heftiger maar na een aantal uren zakte het weer af en had ik alleen weer last van harde buiken. Zondag 18 april kwam de vk weer en voelde dat ik nog steeds 2 cm ontsluiting had maar dat het wel allemaal wat soepeler aanvoelde dus besloot ze me nog een keer te strippen ook omdat ik de hele nacht niet had geslapen ook nu werden de voorweeen heftiger maar zakte weer af en na een paar uurtjes begonnen ze weer en zakte weer af zo ging dat dus de hele dag Maandag 19 april kwam er een andere vk ook die voelde dat ik nog maar 2 cm ontsluiting had maar dat het wel soepel aanvoelde dus al die voorweeen hadden dus niks gedaan ik baalde echt omdat ik nu al zins zaterdag niet had geslapen ja af en toe een kwartiertje ze besloot mij nogmaals te strippen maar dit keer een stuk heftiger omdat ze nog niet de vliezen wilde breken omdat ze bang was dat de voorweeen niet over zouden gaan naar de echte weeen en dat ik dan aan het infuus zou moeten om de weeën op te wekken nou toen heeft ze me ff gestript nou niet normaal mijn man zat echt te kijken van wat gebeurd hier zeg en had echt medelijden met me nou na het strippen werden de voorweeen eindelijk echte weeen maar ook die zetten weer niet door en werden weer voorweeen en harde buiken Dinsdag 20 april na weer een nacht niet te hebben geslapen werd ik echt gek de vk die zaterdag en zondag langs was geweest kwam nog even bij me kijken en voelde dag ik 3 cm ontsluiting had en dat ze het nu wel verantwoord vond om de vliezen te breken ik was zo blij omdat ik bij mijn dochtertje na het breken van de vliezen na 1 uur en 45 minuten was bevallen dus om 14:35 brak ze mijn vliezen meteen werden de voorweeen echte weeën ik blij omdat het nu eindelijk ging beginnen om 16:00 kwam ze nog even kijken hoe het met me ging omdat haar dienst er om 17:00 opzat en voelde dat ik 4 cm ontsluiting had ik wilde toen naar het ziekenhuis omdat ik bij mijn dochtertje bijna in de auto was bevallen toen ik toen van huis wegging had ik 6 cm ontsluiting toen ik bij het ziekenhuis aankwam had ik volledig ontsluiting en persweeën nou dat was een rit van nog geen 10 minuten nou ik had mazzel er was nog een bed vrij in het ziekenhuis na het inwendig onderzoek werden de weeën een stuk heftiger wij naar het ziekenhuis daar waren we om 16:30 de weeën waren zo heftig en ik was zo moe dat ik de weeën niet goed kon opvangen/wegpuffen dat ik op een gegeven moment pijnverlichting wilde dat was om 18:30 ze voelde dat ik nog maar 6 cm ontsluiting had en zetten mij aan een ctg scan om eerst te kijken of alles goed ging met onze jongen mijn moeder ging even bellen naar mijn vader en zusje die past namelijk op onze dochtertje om te zeggen dat het nog wel even ging duren dat ze Naomi wakker mocht houden tot een uurtje of 8 en als ze nog niks van ons hoorde dat ze haar naar bed moesten doen mijn moeder kwam terug en ik kreeg ineens persweeën dat was om 18:45 de vk voelde dat ik volledig ontsluiting had en ik mocht gaan persen maar na twee persweeën stopte de persweeën mijn man stond klaar om onze zoon aan te pakken maar ineens ging de hartslag van onze zoon naar beneden en moesten ze ingrijpen omdat ik niet echt persweeën had en hij eruit moest omdat zijn navelstreng om zijn nek zat gingen ze echt met hun handen naar binnen om hem eruit te trekken ik perste echt voor mijn leven zeg om 19:00 kwam onze jongen ter wereld hij huilde niet meteen en was erg bleek mijn man mocht snel de navelstreng doorknippen en toen pakte ze onze jongen en ging naar de kamer ernaast mijn man mocht gelukkig mee daar lag ik dan zonder kind niet wetende wat er allemaal gebeurde de vk kwam af en toe naar me toe om te zeggen dat hij zuurstof tekort had en dat ze dat nu aan hem gaven en dat hij daarna nog even in de couveuse moest dat alles duurde 45 minuten en toen kreeg ik hem eindelijk in mijn armen wat was ik gelukkig zeg onze dochter was ondertussen ook aangekomen en kon voor het eerst haar broertje aanraken en zien dat was echt een mooi moment. Zijn tempratuur was nog wel wat te laag 36,1 en we moesten blijven zolang dat nog niet goed was maar om 22:45 mochten we eindelijk weg het was allemaal erg heftig maar alles is gelukkig goed gekomen met onze zoon DELANO Geboren op 20 april 2010 om 19:00 uur hij woog 3750 gram en is 52 cm lang